ΑΓΚΩΝΑΣ.
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΑΓΚΩΝΑ
Το άλγος μπορεί να είναι από την έσω ή από την έξω πλευρά (επικονδυλίτιδα αγκώνος) ή από την οπίσθια πλευρά (ορογονοθυλακίτιδα). Επίσης ο πόνος μπορεί να είναι οξύς και διάχυτος ή χρόνιος και ήπιος.
Δυσκαμψία: μπορεί να είναι σοβαρή με αποτέλεσμα μεγάλη αναπηρία. Ο ασθενής δεν μπορεί να τραφεί (δυσκολία κάμψης) ή να σκουπιστεί στο περίνεο ( δυσκολία έκτασης), όπως και μείωση υπτιασμού ή πρηνισμού.
Οίδημα: μπορεί να οφείλεται σε κάκωση ή φλεγμονή. Διόγκωση στο οπίσθιο τμήμα της άρθρωσης υποδηλώνει ορογονοθυλακίτιδα ωλεκράνου.
Παραμόρφωση: κυρίως μετά από παλαιό κάταγμα- τραυματισμό.
- Ραιβός αγκώνας λόγω πλημμελούς πόρωσης υπερκονδυλίου κατάγματος
- Βλαισός αγκώνας λόγω παλαιού παρεκτοπισμένου και πλημμελούς πορωθέντος κατάγματος των συνδέσμων του αγκώνος.
Αστάθεια: επί εδάφους ανεπάρκειας των συνδέσμων του αγκώνος.
Συμπτώματα ωλένιας νευρίτιδας: αιμωδίες, παραισθησίες, αδυναμία, μπορούν να εμφανιστούν σε διαταραχές του αγκώνα.
Απώλεια λειτουργικότητας: δυσχέρεια χρήσης του άνω άκρου σε καθημερινές κινήσεις.
Κλινική εξέταση: η επισκόπηση γίνεται για έλεγχο του αγκώνα: ραιβός, βλαισός, οίδημα, παραμορφώσεις. Η ψηλάφηση γίνεται για έλεγχο της θερμότητας, εξοστώσεις, έλεγχο του ωλενίου νεύρου.
Κινητικότητα: έλεγχος και σύγκριση: κάμψη- έκταση, πρηνισμός –υπτιασμός.
Γενική εκτίμηση: εκτός από τον έλεγχο στην άρθρωση του αγκώνα θα πρέπει να εξετασθεί και ο αυχένας (για κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου), ο ώμος (για βλάβη rotator-cuff), και η άκρα χείρα ( για βλάβη των νεύρων: ωλένιο).
Ακτινολογικός έλεγχος: γίνονται ακτινογραφίες αγκώνος F/P, και συγκριτικά αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία για έλεγχο των μαλακών μορίων.
Αρθρίτιδες του αγκώνος
Φυματίωση:
Πρόκειται για νόσο που εκδηλώνεται στην αρχή σαν υμενίτιδα, ή οστεομυελίτιδα και στην συνέχεια σαν αρθρίτιδα. Η έναρξη είναι ύπουλη με μακρό ιστορικό ήπιου πόνου, δυσκαμψίας, ατροφίας των πέριξ μυών και τοπική ευαισθησία με μυϊκό σπασμό.
Ακτινολογικά παρουσιάζεται γενικευμένη οστική αραίωση και οστική διάβρωση. Η θεραπεία είναι: ανάπαυση, αντιφυματική αγωγή για 6-12 μήνες και στη συνέχεια κινησιοθεραπεία.
Ρευματοειδής αρθρίτιδα:
Κλινική εικόνα: Ο αγκώνας προσβάλλεται σε ποσοστό άνω των 50% στους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Ρευματοειδή οζίδια ανευρίσκονται στο ωλέκρανο, άλγος, δυσκαμψία και ευαισθησία παρουσιάζονται γύρω από τον αγκώνα, στη συνέχεια παρατηρείται οίδημα, παραμόρφωση και τελικά σε παραμελημένα στάδια αγκύλωση. Συχνά προσβάλλονται και οι δυο αγκώνες.
Ακτινολογικός έλεγχος: Οστική διάβρωση με προοδευτική καταστροφή της άρθρωσης.Θεραπεία: ειδική αντιρευματική αγωγή με τροποποιητικά αντιρευματικά φάρμακα, όπως ανοσοκατασταλτικά από ειδικό ρευματολόγο.
Σε αρχικά στάδια μπορεί να γίνει υμενεκτομή από τον ορθοπαιδικό και σε συνεργασία με ρευματολόγο συστήνουμε ανάπαυση και νάρθηκα. Εάν η νόσος είναι πολύ προχωρημένη τότε η ολική ή μερική αρθροπλαστική της άρθρωσης του αγκώνα είναι μία καλή λύση.
Οστεοαρθρίτιδα:
Ο αγκώνας δεν αποτελεί συχνό σημείο εντόπισης οστεοαρθρίτιδας και όταν αυτό συμβαίνει συνήθως οφείλεται ‘δευτεροπαθώς’ σε τραύμα.
Η ‘πρωτοπαθής’ οστεοαρθρίτιδα του αγκώνα υποδηλώνει υποκείμενη διαταραχή όπως πυροφοσφωρική αρθροπάθεια ή συγγενή δυσπλασία. Κλινικά παρατηρείται πόνος, δυσκαμψία, παραμόρφωση και αιμωδίες στην κατανομή του ωλενίου νεύρου, και διόγκωση της άρθρωσης.
Ακτινολογικά:
Οι ακτινογραφίες δείχνουν εξάλειψη του μεσάρθριου διαστήματος με υποχόνδρια σκλήρυνση και περιφερικά οστεόφυτα. Πολλές φορές απεικονίζονται και ελεύθερα σώματα.
Η θεραπεία είναι συντηρητική με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και χονδροπροστατευτικά. Εάν συνυπάρχουν οστεόφυτα και ξένα σωματίδια αυτά καθαρίζονται και αφαιρούνται ανοικτά είτε αρθροσκοπικά. Επί εδάφους ωλένιας νευρίτιδας γίνεται μετάθεση του ωλενίου νεύρου.
Ορογονοθυλακίτιδα του αγκώνα
Ο ορογόνος θύλακος του ωλεκράνου συνήθως μπορεί η αιτία να είναι λοίμωξη, ουρική ή ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Ουρική αρθρίτιδα
Συχνά προσβάλλει και τις δύο αρθρώσεις του αγκώνα, υπάρχουν τοφοί ουρικού οξέος και επασβεστώσεις. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με παρακέντηση της άρθρωσης και αιματολογικές εξετάσεις.
Σηπτική ορογονοθυλακίτιδα
Λόγω τριβής μπορεί να επιμολυνθεί μια ορογονοθυλακίτιδα αγκώνος. Ο ορογόνος θύλακος είναι εξέρυθρος, διογκωμένος, με διάχυτη ευαισθησία και τοπική θερμότητα. Χρειάζεται οπωσδήποτε παροχέτευση και καλλιέργεια του υγρού- πύου που θα παροχετευθεί.
Θεραπεία
Η σηπτική ορογονοθυλακίτιδα μπορεί να χρειαστεί παροχέτευση. Σε σοβαρές περιπτώσεις ο θύλακας αφαιρείται.
Επικονδυλίτιδα αγκώνος
Έσω ή έξω επικονδυλίτιδα (tennis or golf elbow). Η πάθηση αυτή είναι αποτέλεσμα μικροτραυματισμών, επανειλημμένης καταπόνησης στην τενόντια απονεύρωση που προσφύεται είτε στο έσω ή έξω επικόνδυλο του βραχιονίου.
Κλινική εικόνα: στον αγκώνα των τενιστών ο πόνος εντοπίζεται ψηλαφητά στην έξω επιφάνεια του αγκώνα αλλά σε σοβαρές περιπτώσεις ο πόνος ακτινοβολεί ή είναι διάχυτος σε όλο το αντιβράχιο.
Επιδεινώνεται με κινήσεις όπως το σερβίρισμα τσαγιού, βάψιμο, άνοιγμα βάζου, χειραψία και ανύψωση βάρους.
Στον αγκώνα του golfer παρόμοια συμπτώματα παρουσιάζονται στην περιοχή του έσω επικονδύλου.
Η θεραπεία στην αρχή είναι ανάπαυση, νάρθηκας, επί έντονου πόνου ενέσεις ξυλοκαίνης και κορτιζόνης, συνολικά τρεις φορές με μεσοδιάστημα 7-10 ημερών. Επίσης γίνεται φυσικοθεραπεία, υπέρηχα, laser και schockwaves με πολύ καλά αποτελέσματα.
Εάν δεν αποδώσουν τα παραπάνω τότε μπορεί να βοηθήσουν οι εγχύσεις τοπικά αυξητικού παράγοντα για επούλωση.
Σε αποτυχία των παραπάνω τότε προσφεύγουμε σε χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία η πάσχουσα κοινή έκφυση των τενόντων στην έσω ή έξω πλευρά του αγκώνα αποκολλάται από το βραχιόνιο επικόνδυλο.