Κάταγμα περιφερικής κερκίδας: τρόποι αντιμετώπισης

 

Το κάταγμα περιφερικής κερκίδας είναι ουσιαστικά αυτό που είναι ευρέως γνωστό ως σπάσιμο ή ράγισμα του καρπού. Η κερκίδα είναι το μεγαλύτερο εκ των δύο οστών του αντιβραχίου στην περιοχή του καρπού ενώ το κάταγμα εκεί αποτελεί ένα από τα πιο συχνά κατάγματα του καρπού.

 

Η διάκριση των καταγμάτων του καρπού
Τα κατάγματα του καρπού διακρίνονται σε σταθερά (όπου τα οστά απλά μετατοπίζονται), σε ασταθή (όπου τα οστά επανατοποθετούνται στην αρχική τους θέση ωστόσο τείνουν να φεύγουν και πάλι) και σε συντριπτικά (όπου τα οστά θρυμματίζονται). Και στις τρεις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η τοποθέτηση νάρθηκα ή γύψου. Επίσης, τα κατάγματα του καρπού μπορούν να διακριθούν και σε κατάγματα δίκην πιρουνιού – γνωστά και ως Colle’s fracture – όπου παρατηρείται ότι το περιφερικό άκρο παρεκτοπίζεται ραχιαία, και σε Smith’s fracture στα οποία το περιφερικό άκρο παρεκτοπίζεται παλαμιαία.

 

Οι αιτίες που προκαλούν κάταγμα περιφερικής κερκίδας
Ο καρπός μπορεί να σπάσει ή να ραγίσει ως αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων. Οι συνηθέστεροι από αυτούς είναι:
• Τραυματισμός, ειδικά όταν το άτομο πέφτει με τεντωμένο ή λυγισμένο χέρι
• Οστεοπόρωση
• Ατύχημα (πχ πτώση από σκάλα, πτώση ηλικιωμένου στο έδαφος κτλ)

 

Τα συμπτώματα του κατάγματος περιφερικής κερκίδας
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που εντοπίζονται σε όσους έχουν κάταγμα περιφερικής κερκίδας είναι:
• Πόνος ο οποίος μπορεί να είναι και έντονος τη στιγμή του τραυματισμού,
• Έντονο οίδημα
• Μελανιές γύρω από τον καρπό
• Παραμόρφωση στην περιοχή του καρπού
• Δυσκολία στην κίνηση του καρπού
• Μούδιασμα στις άκρες των δαχτύλων του χεριού
• Πόνος στην κίνηση των δακτύλων του χεριού

 

Η διάγνωση του κατάγματος περιφερικής κερκίδας
Ο ορθοπεδικός προχωρά σε κλινική εξέταση για τη διάγνωση του κατάγματος ενώ ακολουθεί και η λήψη ακτινογραφιών για την επιβεβαίωση της διάγνωσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί και η λήψη αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας.

 

Οι τρόποι αντιμετώπισης του κατάγματος περιφερικής κερκίδας
Ο καταλληλότερος τρόπος αντιμετώπισης εξαρτάται και από παράγοντες όπως η ηλικία του ασθενούς, το επίπεδο των δραστηριοτήτων του, η φύση της δουλειάς του αλλά και ο τύπος του κατάγματος. Σε γενικές γραμμές, τα κατάγματα περιφερικής κερκίδας μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά με κλειστή ανάταξη και εφαρμογή γύψου ακινητοποίησης ή χειρουργικά με ανοιχτή ανάταξη και οστεοσύνθεση. Με τη μέθοδο αυτή ο ασθενής απολαμβάνει λιγότερο πόνο, κινητοποιείται άμεσα ενώ η αποκατάστασή του είναι ταχύτερη και με εξαιρετικά αποτελέσματα.

 

Μετά την επέμβαση ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας ώστε η περιοχή να είναι και πάλι πλήρως λειτουργική.