Κατάγματα κλείδας: πού οφείλονται και πώς αντιμετωπίζονται

Η κλείδα βρίσκεται στην πάνω πλευρά του στήθους και στη μπροστινή πλευρά των ώμων και αποτελεί το μοναδικό οστό που συνδέει το άνω άκρο με το υπόλοιπο σώμα. Λόγω της θέσης της στο σώμα ο τραυματισμός της αποτελεί συχνό φαινόμενο. Όταν μάλιστα πρόκειται για κάταγμα, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα κατάγματα της κλείδας αποτελούν το 5% του συνόλου των καταγμάτων, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό.

Ποια αίτια προκαλούν κατάγματα κλείδας;

Είναι πολύ συχνός τραυματισμός ειδικά σε όσους ασχολούνται με αθλήματα επαφής, αλλά όχι μόνο. Τα κατάγματα κλείδας μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα:

• Τραυματισμού από αθλητική δραστηριότητα (πχ πολεμικές τέχνες, ράγκμπι, αγώνες με αυτοκίνητα ή μηχανές κ.α)
• Πτώσης (ειδικά εάν πρόκειται για πτώση όταν το χέρι βρίσκεται σε έκταση)
• Τροχαίου ατυχήματος
• Χτυπήματος στην περιοχή (πχ από άσκηση βίας κτλ)

Ποια συμπτώματα εμφανίζουν τα κατάγματα κλείδας;

Τα κατάγματα κλείδας επιφέρουν περιορισμό της λειτουργικότητας του άνω άκρου και δυσκολεύει τους ασθενείς στην κίνηση του χεριού τους. Τα κατάγματα κλείδας συνοδεύονται επίσης και από λοιπά συμπτώματα όπως:

• Έντονος πόνος, ειδικά στην προσπάθεια κίνησης της περιοχής
• Οίδημα, μώλωπες και ευαισθησία στην περιοχή
• Παραμόρφωση ή ασυμμετρία του ώμου
• Μούδιασμα
• Αίσθηση κριγμού
• Περιορισμένη δυνατότητα κίνησης ή και πλήρης αδυναμία κίνησης του χεριού.

Πώς γίνεται η διάγνωση των καταγμάτων κλείδας;

Ο θεράπων ιατρός θα λάβει πλήρες ιατρικό ιστορικό και θα προχωρήσει σε κλινική εξέταση. Στη συνέχεια η λήψη ακτινογραφιών θα επιβεβαιώσει το κάταγμα ενώ σε περίπτωση που το κάταγμα είναι συντριπτικό και περιλαμβάνει και κατάγματα σε διπλανές περιοχές του σώματος, τότε είναι απαραίτητη και η λήψη αξονικής τομογραφίας προκειμένου ο γιατρός να μπορέσει να έχει μια πληρέστερη εικόνα του τραυματισμού και της ενδεδειγμένης αντιμετώπισης.

Πώς αντιμετωπίζονται τα κατάγματα κλείδας;

Η αντιμετώπιση των καταγμάτων κλείδας μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε και χειρουργική, όταν αποτυγχάνουν οι συντηρητικές μέθοδοι. Σε ότι αφορά τους συντηρητικούς τρόπους αντιμετώπισης, αυτοί περιλαμβάνουν:

• Χρήση νάρθηκα ή ακινητοποιητή
• Φαρμακευτική αγωγή
• Πρόγραμμα φυσικοθεραπείας
• Τακτική ιατρική παρακολούθηση.

Σε περίπτωση αποτυχίας των συντηρητικών μεθόδων ή όταν συντρέχουν εξαρχής συγκεκριμένοι λόγοι, επιλέγεται η χειρουργική μέθοδος αντιμετώπισης. Το χειρουργείο ενδείκνυται όταν το κάταγμα είναι πολύ παρεκτοπισμένο, όταν είναι ανοιχτό, όταν συνυπάρχει και ρήξη συνδέσμων και όταν υφίσταται ψευδάρθρωση του κατάγματος, μια κατάσταση κατά την οποία το οστό δεν κολλάει παρά τις προσπάθειες. Η χειρουργική αντιμετώπιση των καταγμάτων κλείδας προσφέρει στον ασθενή  λιγότερο πόνο, καλύτερη επούλωση, ταχύτερη αποκατάσταση και αμεσότερη επιστροφή στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Η επάνοδος στις περισσότερες δραστηριότητες των ασθενών είναι δυνατή με την παρέλευση περίπου 3 μηνών από τον τραυματισμό.

Η κλείδα βρίσκεται στην πάνω πλευρά του στήθους και στη μπροστινή πλευρά των ώμων και αποτελεί το μοναδικό οστό που συνδέει το άνω άκρο με το υπόλοιπο σώμα. Λόγω της θέσης της στο σώμα ο τραυματισμός της αποτελεί συχνό φαινόμενο. Όταν μάλιστα πρόκειται για κάταγμα, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα κατάγματα της κλείδας αποτελούν το 5% του συνόλου των καταγμάτων, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό.

Ποια αίτια προκαλούν κατάγματα κλείδας;

Είναι πολύ συχνός τραυματισμός ειδικά σε όσους ασχολούνται με αθλήματα επαφής, αλλά όχι μόνο. Τα κατάγματα κλείδας μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα:

• Τραυματισμού από αθλητική δραστηριότητα (πχ πολεμικές τέχνες, ράγκμπι, αγώνες με αυτοκίνητα ή μηχανές κ.α)
• Πτώσης (ειδικά εάν πρόκειται για πτώση όταν το χέρι βρίσκεται σε έκταση)
• Τροχαίου ατυχήματος
• Χτυπήματος στην περιοχή (πχ από άσκηση βίας κτλ)

Ποια συμπτώματα εμφανίζουν τα κατάγματα κλείδας;

Τα κατάγματα κλείδας επιφέρουν περιορισμό της λειτουργικότητας του άνω άκρου και δυσκολεύει τους ασθενείς στην κίνηση του χεριού τους. Τα κατάγματα κλείδας συνοδεύονται επίσης και από λοιπά συμπτώματα όπως:

• Έντονος πόνος, ειδικά στην προσπάθεια κίνησης της περιοχής
• Οίδημα, μώλωπες και ευαισθησία στην περιοχή
• Παραμόρφωση ή ασυμμετρία του ώμου
• Μούδιασμα
• Αίσθηση κριγμού
• Περιορισμένη δυνατότητα κίνησης ή και πλήρης αδυναμία κίνησης του χεριού.

Πώς γίνεται η διάγνωση των καταγμάτων κλείδας;

Ο θεράπων ιατρός θα λάβει πλήρες ιατρικό ιστορικό και θα προχωρήσει σε κλινική εξέταση. Στη συνέχεια η λήψη ακτινογραφιών θα επιβεβαιώσει το κάταγμα ενώ σε περίπτωση που το κάταγμα είναι συντριπτικό και περιλαμβάνει και κατάγματα σε διπλανές περιοχές του σώματος, τότε είναι απαραίτητη και η λήψη αξονικής τομογραφίας προκειμένου ο γιατρός να μπορέσει να έχει μια πληρέστερη εικόνα του τραυματισμού και της ενδεδειγμένης αντιμετώπισης.

Πώς αντιμετωπίζονται τα κατάγματα κλείδας;

Η αντιμετώπιση των καταγμάτων κλείδας μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε και χειρουργική, όταν αποτυγχάνουν οι συντηρητικές μέθοδοι. Σε ότι αφορά τους συντηρητικούς τρόπους αντιμετώπισης, αυτοί περιλαμβάνουν:

• Χρήση νάρθηκα ή ακινητοποιητή
• Φαρμακευτική αγωγή
• Πρόγραμμα φυσικοθεραπείας
• Τακτική ιατρική παρακολούθηση.

Σε περίπτωση αποτυχίας των συντηρητικών μεθόδων ή όταν συντρέχουν εξαρχής συγκεκριμένοι λόγοι, επιλέγεται η χειρουργική μέθοδος αντιμετώπισης. Το χειρουργείο ενδείκνυται όταν το κάταγμα είναι πολύ παρεκτοπισμένο, όταν είναι ανοιχτό, όταν συνυπάρχει και ρήξη συνδέσμων και όταν υφίσταται ψευδάρθρωση του κατάγματος, μια κατάσταση κατά την οποία το οστό δεν κολλάει παρά τις προσπάθειες. Η χειρουργική αντιμετώπιση των καταγμάτων κλείδας προσφέρει στον ασθενή  λιγότερο πόνο, καλύτερη επούλωση, ταχύτερη αποκατάσταση και αμεσότερη επιστροφή στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Η επάνοδος στις περισσότερες δραστηριότητες των ασθενών είναι δυνατή με την παρέλευση περίπου 3 μηνών από τον τραυματισμό.