Η ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι μια από τις πιο σοβαρές κακώσεις του γόνατος και εμφανίζεται συχνά σε αθλητές και αθλούμενους, κυρίως όταν τα αθλήματα περιλαμβάνουν άλματα, στροφές και απότομες επιταχύνσεις ή επιβραδύνσεις. Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος είναι πολύ σημαντικός για τη στροφική σταθερότητα του γόνατος. Βρίσκεται στο κέντρο της άρθρωσης και είναι εκείνος που συνδέει το πίσω έξω μέρος του μηρού με το πρόσθιο μέρος της κνήμης.
Τι μπορεί να προκαλέσει ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου μπορεί να προκληθεί κατά τη διάρκεια κάποιας αθλητικής δραστηριότητας ως αποτέλεσμα κάποιου άλματος ή κάποιας απότομης επιτάχυνσης ή επιβράδυνσης. Ακόμη, η συγκεκριμένη κάκωση μπορεί να επέλθει και μετά από κάποιο ατύχημα, σύγκρουση ή πτώση.
Τι συμπτώματα εμφανίζει η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου
Το κύριο σύμπτωμα της κάκωσης είναι ο οξύς πόνος τη στιγμή που συμβαίνει αλλά και το επόμενο διάστημα. Πολλοί ασθενείς έχουν αναφέρει ότι έχουν ακούσει το σύνδεσμο να σπάει ή να σκίζεται. Άλλα συμπτώματα που έχουν αναφερθεί είναι:
- Οίδημα
- Δυσκολία στο περπάτημα
- Απώλεια του πλήρους εύρους της κίνησης
- Αίσθημα αστάθειας
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου
Μετά από κλινική εξέταση και την επιβεβαίωση της διάγνωσης από τη μαγνητική τομογραφία, τις πρώτες ώρες από τη στιγμή της κάκωσης ακολουθείται ο κανόνας RICE, δηλαδή Rest (ξεκούραση), Ice (παγοθεραπεία), Compress (περίδεση) και Elevate (ανύψωση) ώστε να περιοριστεί το οίδημα. Στη συνέχεια και λαμβάνοντας υπ’ όψιν την παλαιότητα του τραυματισμού και την έκτασή του, την ηλικία του ασθενούς, το επίπεδο των δραστηριοτήτων που επιθυμεί να έχει ο ασθενής αλλά και τυχόν άλλες κακώσεις που μπορεί να έχουν προκύψει, ο ιατρός θα αποφασίσει ποια θεραπεία είναι η καταλληλότερη, αν δηλαδή θα ακολουθηθεί συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία.
Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει κυρίως Φυσικοθεραπεία και πιο συγκεκριμένα ένα πλήρες πρόγραμμα ασκήσεων ενδυνάμωσης και ιδιοδεκτικότητας. Με αυτές ο ασθενής κυρίως εκπαιδεύεται ώστε να επανακτήσει τη σταθερότητα της άρθρωσής του και το πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό. Η συντηρητική θεραπεία ενδείκνυται περισσότερο σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας των οποίων η καθημερινότητα δεν περιλαμβάνει δραστηριότητες υψηλού επιπέδου και δεν εμφανίζουν συνοδές κακώσεις. Αν όμως μετά από ένα πλήρες πρόγραμμα Φυσικοθεραπείας η αστάθεια δεν αποκατασταθεί ή εάν υπάρξει νέος τραυματισμός, τότε απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Καθώς ο πρόσθιος χιαστός δεν μπορεί να επανακολληθεί όπως άλλοι σύνδεσμοι, η χειρουργική αντιμετώπιση είναι σχεδόν απαραίτητη. Η θεραπεία της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου γίνεται χειρουργικά με συνδεσμοπλαστική ενώ η τελευταίας τεχνολογίας αντιμετώπιση της ρήξης πρόσθιου χιαστού είναι η εξατομικευμένη ανατομική συνδεσμοπλαστική για τον πρόσθιο χιαστό. Η συγκεκριμένη προσέγγιση αντιμετώπισης, σε αντίθεση με τις κλασικές επεμβάσεις οι οποίες κατασκευάζουν έναν σύνδεσμο ο οποίος είναι ίδιος για κάθε ασθενή, κατασκευάζει τον σύνδεσμο εξατομικευμένα σε κάθε ασθενή και πάντα με βάση τις ανάγκες και την ανατομία του. Η μέθοδος της εξατομικευμένης ανατομικής συνδεσμοπλαστικής για τον πρόσθιο χιαστό γίνεται με διπλή δεσμίδα, ακριβώς όπως είναι η φυσική δεσμίδα του συνδέσμου, προσφέροντας επιπρόσθετη σταθερότητα στον ασθενή. Επίσης, η μέθοδος αυτή προσφέρει εξατομικευμένη τοποθέτηση του μοσχεύματος στην περιοχή, παρέχοντας την βέλτιστη ανατομική αποκατάσταση του συνδέσμου και καλύτερη λειτουργία του μοσχεύματος. Με την εξατομικευμένη ανατομική συνδεσμοπλαστική για τον πρόσθιο χιαστό επιτυγχάνεται πιστή ανατομική αποκατάσταση του μοσχεύματος, προσφέροντας έτσι την καλύτερη δυνατή αντοχή και λειτουργικότητά του. Η επέμβαση γίνεται με αρθροσκόπηση παρέχοντας στον ασθενή πλεονεκτήματα όπως
- Μικρές τομές,
- Λιγότερος πόνος
- Ταχύτερη επάνοδο στην καθημερινότητά του
- Ελάχιστη ή καθόλου νοσηλεία
Η αποκατάσταση μετά από ρήξη πρόσθιου χιαστού είναι επίσης μια σημαντική διαδικασία, ανεξάρτητα από το αν έχει ακολουθηθεί συντηρητική ή χειρουργική μέθοδος αντιμετώπισης. Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση πρέπει μέσα από φυσικοθεραπεία αρχικά να επανακτήσουν το πλήρες εύρος της κίνησης του γόνατος και στη συνέχεια με τις κατάλληλες ασκήσεις ενδυνάμωσης να προστατεύσουν το νέο σύνδεσμο και κατόπιν αυτού να επανέλθουν στις αθλητικές τους δραστηριότητες. Η αποκατάσταση του πρόσθιου χιαστού είναι μια χρονοβόρα διαδικασία γι’ αυτό και πολλοί αθλητές επανέρχονται πλήρως στις αθλητικές τους δραστηριότητες μετά από 6 μήνες.