Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται η νόσος Dupuytren
Η νόσος Dupuytren αποτελεί πάθηση της παλάμης και των δακτύλων της. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι δημιουργείται μια πάχυνση ενός στρώματος συνδετικού ιστού κάτω από το δέρμα, δημιουργώντας χορδές οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν σύγκαμψη των δακτύλων που προσβάλλουν. Πιο συχνά τα δάχτυλα που προσβάλλονται είναι ο παράμεσος και το μικρό δάχτυλο.
Ποια αίτια σχετίζονται με την εμφάνιση της νόσου Dupuytren;
Τα αίτια εμφάνισης της νόσου Dupuytren δεν είναι γνωστά. Κυρίως υπάρχουν κάποιοι προδιαθεσικοί παράγοντες οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για την εμφάνιση της νόσου. Οι παράγοντες αυτοί είναι:
- Κληρονομικοί (συνήθως εμφανίζεται σε άτομα της οικογένειας)
- Παθολογικοί (πχ διαβήτης, επιληψία)
- Ηλικιακοί (αυξάνει με την ηλικία)
- Χρήση αλκοόλ
Η νόσος δεν οφείλεται σε κάποιο τραυματισμό ή χειρωνακτική εργασία ενώ εμφανίζεται συχνότερα στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες και σε λαούς των Σκανδιναβικών Χωρών (Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία) αλλά και Βορειοευρωπαίους , όπως πχ Σκοτσέζοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί κ.α.
Ποια συμπτώματα εμφανίζει η νόσος Dupuytren;
Τα συμπτώματα της νόσου Dupuytren κάνουν την εμφάνισή τους σταδιακά και τα πιο συνηθισμένα από αυτά είναι:
- Όζοι. Διάφοροι όζοι με διαφορετικά μεγέθη σχηματίζονται στην παλάμη συνήθως και συνοδεύονται από πόνο. Ο πόνος όμως σταδιακά υποχωρεί.
- Χορδές. Οι όζοι και τα οζίδια που σχηματίζονται στην παλάμη γίνονται πιο παχιά και πιο σκληρά σχηματίζοντας έτσι χορδές συνδετικού ιστού κάτω από το δέρμα.
- Σύγκαμψη στα δάχτυλα. Όταν κάποιος πάσχει από τη νόσο Dupuytren, συχνά βλέπει ότι τα δάχτυλα της παλάμης του κάμπτονται προς τα μέσα. Συνηθέστερα τα δάχτυλα που προσβάλλονται είναι ο παράμεσος και ο μικρός, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι αποκλείεται η σύγκαμψη σε άλλα δάχτυλα του χεριού. Όσο η νόσος αλλά και η σύγκαμψη εξελίσσεται το τέντωμα του δακτύλου αλλά και το σήκωμα μεγάλων αντικειμένων με το χέρι, γίνονται αδύνατα.
Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος Dupuytren;
Η νόσος Dupuytren δεν επιφέρει κίνδυνο για τη ζωή του ασθενούς. Χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι ότι όταν εξελίσσεται αυτό συμβαίνει με πολύ αργούς ρυθμούς και μπορεί αυτή η κατάσταση να υφίσταται για χρόνια χωρίς να προκαλέσει κανένα πρόβλημα. Κάποιοι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα άλλο σύμπτωμα πέρα από τα οζίδια στην παλάμη. Σε περίπτωση που η νόσος εξελιχθεί, υπάρχει τρόπος να επιβραδυνθεί αυτή η εξέλιξη. Οι τρόποι επιβράδυνσης της εξέλιξης της νόσου Dupuytren είναι:
- Χρήση νάρθηκα, η οποία όμως δεν εμποδίζει τη σύγκαμψη
- Εγχύσεις στεροειδών, για την ανακούφιση από τον πόνο ενδέχεται όμως να βοηθήσουν και στην προσπάθεια σταματημού της εξέλιξης της νόσου
- Χειρουργική επέμβαση, όταν ο γιατρός κρίνει ότι η νόσος εξελίσσεται. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι χειρουργικής αντιμετώπισης ανάλογα με τη βαρύτητα της πάθησης. Η επέμβαση γίνεται με περιοχική αναισθησία και δεν χρειάζεται νοσηλεία στην κλινική.
Ο ασθενής μετά την επέμβαση θα χρειαστεί ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας προκειμένου να βελτιωθεί η λειτουργικότητα του χεριού αλλά και για να μειωθεί η πιθανότητα υποτροπής.
