ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΩΜΟΥ
ΧΡΟΝΙΑ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΩΜΟΥ.
Ο ώμος επιτυγχάνει το μεγάλο εύρος κίνησης του λόγω του ότι: έχει ρηχή ωμογλύνη, μικρή κεφαλή του βραχιονίου και η άρθρωση σταθεροποιείται από τον ινοχόνδρινο επιχείλιο χόνδρο και τους παρακείμενους συνδέσμους και μύες.
Εάν οι παραπάνω δομές ανεπαρκούν η άρθρωση καθίσταται ασταθής με προδιάθεση σε υποτροπιάζων εξάρθρημα ή υπεξάρθρημα που μπορεί να είναι πρόσθιο, οπίσθιο ή πολλαπλών κατευθύνσεων.
Πρόσθιο εξάρθρημα: συνήθως ακολουθεί μία οξεία κάκωση κατά την οποία ο βραχίονας φέρεται ισχυρά σε απαγωγή, έξω στροφή και έκταση.
Υποτροπιάζων πρόσθιο εξάρθρημα: ο πρόσθιος θύλακας, η άρθρωση και ο επιχείλιος χόνδρος (labrum) αποκολλούνται από το πρόσθιο χείλος της ωμογλύνης (βλάβη Bankart).
Πρόσθιο υπεξάρθρημα: μπορεί να επακολουθεί ή να εναλλάσσεται με επεισόδια εξαρθρήματος.
Οπίσθιο εξάρθρημα: είναι σπάνιο, κυρίως συμβαίνει μετά από επιληπτική κρίση ή ηλεκτροπληξία. Η υποτροπιάζουσα οπίσθια αστάθεια είναι σχεδόν πάντα ένα υπεξάρθρημα με την κεφαλή του βραχιονίου να εφιππεύει το οπίσθιο χείλος της ωμογλύνης.
Η αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων, σχετίζεται με συνδεσμική και θυλακική χαλαρότητα και αδυναμία των μυών του ώμου.
Πρόσθια αστάθεια: 95% των περιπτώσεων, μετά από ένα τραυματικό πρόσθιο εξάρθρημα του ώμου με αποκόλληση του επιχείλιου χόνδρου και του πρόσθιου χείλους του θύλακα από την ωμογλύνη.
Κλινική εικόνα: νέος ασθενής που παραπονείται ότι ‘του βγαίνει το χέρι’ και εξαρθρώνεται χωρίς καμία βία.
Το πρόσθιο εξάρθρημα ώμου: υποτροπιάζει κατά 50% σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 25 ετών.
Υποτροπιάζων υπεξάρθρημα: ο ασθενής σε καθημερινές κινήσεις κατά την ένδυση ή πέταγμα κάποιου αντικειμένου νοιώθει τον ώμο του να ‘μπαίνει και να βγαίνει’.
Η διάγνωση τίθεται με την προσεκτική κλινική εξέταση, το ιστορικό του ασθενούς (ιστορικό εξαρθρήματος), ακτινολογικά, με μαγνητική τομογραφία και υπέρηχο.
H MRI αποκαλύπτει την αποκόλληση του επιχείλιου χόνδρου και του πρόσθιου θύλακου από την ωμογλύνη (βλάβη Bankart) καθώς και την παραμόρφωση της βραχιονίου κεφαλής.
Θεραπεία: εάν το εξάρθρημα υποτροπιάζει ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα (2-5 χρόνια) μπορεί να επιλεγεί η συντηρητική θεραπεία. Σε περίπτωση συχνού εξαρθρήματος (2- 6 μήνες) επιλέγουμε τη χειρουργική θεραπεία.
Τρείς τύποι επεμβάσεων:
- Επιδιόρθωση και επανακαθήλωση του επιχείλιου χόνδρου Bankart.
- Βράχυνση και σύσφιξη του προσθίου θύλακα των μυών (Putti-Plat)
- Ενίσχυση του προσθίου κάτω θύλακου με παρακείμενους μύες (Bristow).
Σήμερα η επιδιόρθωση επανακαθήλωση του επιχείλιου χόνδρου γίνεται αρθροσκοπικά με ειδικά εργαλεία και κάμερα και χρησιμοποιούνται ειδικά υλικά (άγκυρες – καρφίδες).
Οπίσθια αστάθεια: σπανιότερη από την πρόσθια, παραμένει μετά από ένα οξύ οπίσθιο εξάρθρημα με την μορφή οπισθίου υπεξαρθρήματος. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με MRI, CT και ECHO.
Θεραπεία κυρίως συντηρητική με ασκήσεις ενδυνάμωσης μυών. Η χειρουργική αποκατάσταση ενδείκνυται μόνο σε σημαντική αναπηρία.
Αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων: στην κατάσταση αυτή ο ασθενής παραπονείται για επανειλημμένα εξαρθρήματα με εξαιρετική ευκολία προς όλες τις κατευθύνσεις. Η θεραπεία εκλογής είναι η χειρουργική αποκατάσταση και ασκήσεις ενδυνάμωσης.