ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ
Πρωτοπαθής:
Σε παρουσία αδενώματος παραθυρεοειδούς αδένος. Πρόκειται για υπερέκκριση παραθορμόνης με κύριο χαρακτηριστικό την αύξηση του ασβεστίου στον ορό.
Η υπερασβεστιαιμία οδηγεί σε νεφρολιθίαση, οστεοπόρωση και επασβέστωση μαλακών μορίων. Στα οστά επίσης παρατηρούνται κύστεις (ινώδης κυστική οστεΐτιδα).
Κλινική εικόνα: τα συμπτώματα οφείλονται στην υπερασβεστιαιμία: ανορεξία, ναυτία, κοιλιακό άλγος, κατάθλιψη, πολυουρία, νεφρολιθίαση. Σε ασθενής με οστική βλάβη παρατηρούνται παθολογικά κατάγματα.
Ακτινολογικά: παρατηρείται οστεοπόρωση, κατάγματα, καθίζηση σπονδύλων, κυστικές αλλοιώσεις (καφεοειδής όγκοι). Το κλασικό παθογνωμονικό σημείο είναι η υποπεριοστική απορρόφηση των φλοιών των μέσων φαλαγγών. Επίσης παρατηρούνται νεφρολιθίαση και χονδρασβέστωση…
Εργαστηριακός έλεγχος: υπερασβεστιαιμία, υποφωσφαταιμία, αλκαλική φωσφατάση αυξημένη. Η παραθορμόνη είναι αυξημένη.
Θεραπεία: σε παρουσία αδενώματος πραγματοποιείται αφαίρεση αυτού.
Δευτεροπαθής:
Παρατηρείται σε ραχίτιδα και οστεομαλακία.
Οστεοδυστροφία
Νεφρική δυστροφία: πρόκειται για ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια οι οποίοι αναπτύσσουν διάχυτες οστικές βλάβες λόγω συνδυασμού ραχίτιδας, οστεομαλακίας, δευτεροπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, οστεοπόρωσης και οστεοσκλήρυνσης. Θεραπεία με vit D.
Σκορβούτο: η έλλειψη vit C προκαλεί αναστολή της σύνθεσης κολλαγόνου και οστεοειδούς. Το αποτέλεσμα είναι οστεοπόρωση, κατάγματα και επιφυσιολίσθηση. Θεραπεία με μεγάλες δόσεις vit C.
Φθορίωση: η πάθηση είναι συχνή στις περιοχές με παρουσία φθορίου στο χώμα και στο πόσιμο νερό και εκδηλώνεται με διάχυτες σκελετικές ανωμαλίες. Υποπεριοστική παραγωγή νέου οστού και οστεοσκλήρυνση με συχνά αυτόματα κατάγματα. Οι ασθενείς παραπονιούνται για οσφυαλγία, οστικά άλγη και δυσκαμψία. Θεραπεία: δεν υπάρχει ειδική θεραπεία παρά μόνο διακοπή της έκθεσης του ασθενούς στο περιβάλλον με φθόριο.